W nocy z 29 na 30 maja jechałam z Karuną na majówkę do przyjaciół w Góry Słonne i miałam wypadek samochodowy na godzinę przed dotarciem do celu podróży. Padał deszcz, jakiś samochód przede mną zaczął hamować, więc i ja dla bezpieczeństwa nacisnęłam lekko na hamulec... Wtedy wpadłam w poślizg. Samochód zaczął "tańczyć", zarzuciło, zakręciło nim aż uderzył w barierkę po drugiej stronie drogi... Widziałam za barierką strome zbocze opadające w dół na około 5- 7 metrów, a w głębi las. Kiedy samochód uderzył w barierkę, wiedziałam, że spadnę w ten dół. Zamknęłam oczy i z całkowitą ufnością, pełna otwartości poddałam się temu, co ma się zdarzyć, gotowa nawet na śmierć czy zakończenie tego życia. Poczułam wtedy rozluźnienie w ciele, jakbym znalazła się w centrum trąby powietrznej i spokój, niesamowity spokój... Zaufanie, otwartość na wszystko, co może się zdarzyć...
Samochód spadał, koziołkował, przewracał się, dachował, rozpadał, ale gdy to wszystko zadziewało się, byłam jakby w innej przestrzeni... w centrum tego całego dynamicznego wiru zdarzenia...
Samochód zatrzymał się na granicy lasu...
Później spotkałam się z wielką życzliwością ludzi... tych,którzy się zatrzymali i wezwali pogotowie, a nawet znaleźli mój telefon gdzieś w krzakach poza samochodem, strażaków, ludzi z pogotowia ratunkowego, policjantów...
Nie pojechałam do szpitala. Przyjechała po mnie przyjaciółka. Byłam pochlapana błotem, trochę zakrwawiona, ale okazało się, że miałam tylko kilka zadrapań na rękach i ranę powierzchowną, choć bardzo skomplikowaną "graficznie" na skroni... (porysowały ją łamane krzaki zaglądające do środka przez rozbitą w trakcie "lotu" szybę.) Karunce też nic się nie stało.
Nadal więc JESTEM - JESTEŚ-MY :-)Miłością JESTEM. <3
Przesyłam buziaki dla Ciebie I Karuny :) Ciesze się, że nadal Ty i Twój blog Jesteście :)
OdpowiedzUsuńDziękuję kochany Gopi. Też się cieszę, że JESTEŚ i JESTEŚ-MY. :-)
UsuńI serdeczności przesyłam, i buziaki też. <3