poniedziałek, 26 grudnia 2011

JAJA WĘŻA, KROKODYLA I PAJĄKA - odkrywanie znaczeń symboli

Pomieszanie znaczeń i symboli...

Węże, krokodyle i pająki są symbolami bardzo bogatymi. Podobnie jak wszystkie idee, wzorce i programy (częstotliwości energii) współtworzące ten świat oraz wszystkie istoty na Ziemi, które rodzą się, żyją, działają i umierają… Te zwierzęta (płazy, gady i owady) jako symbole niosą ze sobą pewną wiedzę i nauki dla człowieka. 

Dlatego wszystkie kolejne wersje programów, idei, wzorców pojawiające się w kolejnych cyklach ziemskich i sposób ich działania także symbolizują na przykład węże:
1. Wąż zjadający własny ogon - Uroboros



2. Wąż pełzający po drzewie w górę lub w dół.




3. Wąż spiralnie wznoszący się

 Co ciekawe, nie znalazłam w internecie takiej formy węża na obrazku. Stąd sama go naprędce narysowałam.




 I mamy jeszcze dwa wizerunki węża:

4. Wąż o postawie częściowo pionowej - kobra. Ten symbolizuje częściowe "wzniesienie". (symbol energii Kundalini)



5. Wąż schodzący po piramidzie w dół . Ten symbolizuje liniowe "zstępowanie" zapisów na Ziemię (i kolejne wcielenia w kole karmy?).



"Schodzący wąż symbolizuje powrót boga Kukulcana". *)

A poniższa wiedza pochodzi przede wszystkim z książki „Karty uzdrawiającej mocy” Jamie Sams i Davida Garsona:
WĄŻ - PRZEMIANA
Wąż w tradycjach Rdzennych Ludów Ameryk symbolizuje przemianę, która odbywa się w cyklu: życie, śmierć, odrodzenie. Ilustruje ją zrzucanie skóry przez Węża. Jest w niej energia kosmicznej świadomości oraz gotowość i zdolność do doświadczania wszystkiego bez sprzeciwu, z całkowitym zaufaniem. Wynika ona z przekonania, że wszystkie istoty są równie ważne i że każdą rzecz uważaną za truciznę można zjeść, strawić, wchłonąć i przemienić (przetransformować), jeśli tylko pozwala na to stan naszego umysłu (świadomości). 

Pełne zrozumienie i zaakceptowanie aspektu męskiego i żeńskiego w każdej istocie powoduje ich połączenie w jedno, a w następstwie wytworzenie boskiej energii. Moc węża pozwala każdemu doświadczyć, że jest uniwersalną istotą, która akceptując wszystkie strony swego życia może rozpocząć pracę z ognistą mocą. 

Kiedy energia ognia przejawia się
na płaszczyźnie materialnej, ma formę namiętności, pragnień, zdolności rozrodczych i fizycznej witalności.
Na płaszczyźnie emocjonalnej jawi się jako ambicja, tworzenie, dokonanie i marzenie.
Na płaszczyźnie umysłowej jako intelekt, władza i charyzma. Gdy energia węża wpływa
na płaszczyznę duchową, staje się mądrością, zrozumieniem, pełnią i połączeniem z Wielkim Duchem, z Całością, Wszechświatem.
OKODYL (ALIGATOR) – INTEGRACJA
Uczy w pełni doceniać wszelkie przejawy życia i scalać je w jedno, znajdować wartość zarówno w przyjmowaniu przyjemności jak i cierpienia. Aligator uczy, jak cierpliwie przetrawiać i przyswajać sobie wszelkie nauki, które niesie życie. Uczy powstrzymania się od wydawania wyroków, dopóki nie zbada się wszystkich faktów, okoliczności i nie przeanalizuje wszystkich aspektów zdarzenia. Najpierw trzeba zrozumieć, a potem działać.


K – TKANIE
Pająku, utkaj mi świat, w którym panuje pokój.

Pokaż mi całe stworzenie w sieci,

Rozwijającej się przed moimi oczami. (Indiańska modlitwa do Pająka)

Pająk tka sieć. Utkał sen o świecie, który urzeczywistnił się miliony lat wcześniej. Pająk utkał też pierwszą sieć, w której dał ludziom pierwszy graficzny obraz alfabetu. Litery mieściły się na skrzyżowaniu nitek.

Ciało Pająka przypomina cyfrę osiem: składa się z dwóch płatów stykających się w talii i ośmiu nóg. Pająk jest symbolem nieskończonych możliwości tworzenia.

Pająk tka sieć przeznaczenia dla tych, którzy w nią wpadają i stają się jego pożywieniem. Podobnie jest z ludźmi – żyjąc w świecie materialnym wpadają w sieć ułudy, iluzji, mai i w ogóle nie sięgają wzrokiem poza horyzont, w inne wymiary Rzeczywistości.

Sieć przeznaczenia jest także kołem życia, w którym nie ma wyborów ani możliwości zmian sytuacji. Aż nazbyt często człowiek miota się między biegunami dobrego i złego losu nie zdając sobie sprawy, że w każdej chwili może zmienić swoją sytuację. Jeśli nie potrafi zdecydowanie kształtować swojego życia, w końcu zniszczą go własne lęki i ograniczenia.

Pająk reprezentuje także żeńską energię twórczej siły, która tka piękne wzory życia. Jego sieć przybiera wiele najrozmaitszych form ozdobionych lśniącymi kroplami porannej rosy lub deszczu. Dzięki temu aspektowi jesteśmy w stanie zawsze dostrzec piękno życia bez względu na to, w którym miejscu sieci utknęliśmy.

Pająk zawsze opuszcza się na nitce i inspiruje do tworzenia. Ale przypomina także o tym, że możemy również po nitce wysnuć się ze skomplikowanej konstrukcji, gdy zajdzie taka potrzeba. Że owa pojedyncza nitka pajęcza zawsze łączy nas z miejscem, z którego przybywamy.

Pająk przypomina także, że każda istota ludzka jest nieskończoną istotą, która może tkać wzory i formy życia po wsze czasy, w nieskończoność.


*) Kukulcan
(Kukulcan, Tepeu Gucumatz) – w kulturze Majów odpowiednik azteckiego boga Quetzalcoatla, a także inkaskiego Wirakoczy; Zielony Pierzasty Wąż, stworzyciel świata i krzewiciel cywilizacji - utożsamiany z twórcą kultury Majów Itzamną.

Inne ciekawe artykuły o symbolice węża:

MIŁOŚĆ, NIENAWIŚĆ i UWIELBIENIE

... światło i ciemność stanowią dwie siły, dwa aspekty Rzeczywistości, Całości, Jedni czy Wszechświata, wzajemnie się uzupełniające i współtworzące w harmonii.

Logos wprowadził wiele zmian i ukrył wiele pierwotnych znaczeń symboli po to, by zaistniał świat, w którym Logos odgrywa dominującą rolę i w którym podporządkował sobie Sofię – Naturę Wszechrzeczy. Ogromna część wiedzy została wówczas utajona i przeznaczona tylko dla wybrańców. Oczywiście istnieje część wiedzy zwanej Wielką Tajemnicą, która jest tą częścią Całości, Wszechświata, która jest NIEPOZNAWALNA.

Warto jednak nie mylić tego, co POZNAWALNE, ale UTAJONE i utrzymywane w ukryciu - o ukrytym znaczeniu z tym, co NIEPOZNAWALNE z powodu braku narzędzi do opisu - z powodu ograniczeń natury Logosa. Część wiedzy POZNAWALNEJ została ukryta, a część wiedzy została ujęta w symbole, o  których znaczeniu „zwykły śmiertelnik” nie miał pojęcia. Przykładem może epatowanie wizerunkiem ukrzyżowanego Jezusa Chrystusa. Właściwie mogę powiedzieć, że to Logos ukrzyżował go, a z tego faktu skwapliwie skorzystał Kościół Katolicki wpychając nauki Jezusa Chrystusa w odpowiedni dla siebie kontekst. KK ukrył między innymi w ten sposób sens sporej części nauk i mądrości Chrystusa, które on przekazywał za swojego życia. Dlatego zapomnieliśmy o prawdziwym znaczeniu wielu symboli, ale teraz możemy już sobie wiele przypomnieć.

Innym zdarzeniem, które spowodowało pogłębienie dysharmonii naszego ziemsko-ludzkiego świata, było ograniczenie znaczenia pojęcia (słowa-symbolu-idei) miłości przez sprowadzenie jej  jako biegunowej i przeciwstawnej wobec pojęcia (słowa-symbolu-idei) nienawiść.

W dualistycznym świecie faktycznie biegunowym pojęciem wobec NIENAWIŚCI jest UWIELBIENIE, gdyż zarówno nienawiść jak i uwielbienie zawierają w sobie ten sam „potencjał energetyczny o przeciwnej polaryzacji". Natomiast MIŁOŚĆ ogarnia i harmonizuje te oba pozorne przeciwieństwa, które są dwiema wzajemnie uzupełniającymi się, dopełniającymi siłami: nienawiścią i uwielbieniem. MIŁOŚĆ jest tym uczuciem, które związane jest z „wyższą” świadomością wykraczającą poza dualne postrzeganie i ze ZROZUMIENIEM tejże części RZECZYWISTOŚCI, którą nazywamy naszym ziemskim światem.



“Miłość ofiarna” jest substytutem miłości. To jeden z przekrętów-pułapek dla ludzkiego ego. Aby utrzymać człowieka w iluzji miłości. Miłość nie jest ofiarnością, poddaniem itp. Pisałam o tym, ale jeszcze raz powtórzę: miłość jest zupełnie czymś innym niż ludziom zostało to “wprogramowane”. Miłość nie ma nic wspólnego ani z ofiarą i ofiarowaniem ani z pożądaniem i seksualnością. Karmiczna biegunowość jest utrzymywana przez napięcie: uwielbienia i nienawiści, pożądliwości i cierpiętnictwa, poddania i podporządkowania, władzy i niewoli. Seksualność również nie ma nic wspólnego z miłością. Zrozumienie, czym jest miłość przychodzi dopiero wtedy, gdy wychodzimy poza karmiczną dualność.


Ludzie, którzy w zaślepieniu działają i mówią, że robią to z miłości, żyją w zapomnieniu. To nie miłość takimi ludźmi kieruje, lecz któraś z emocji fałszywie utożsamianych z miłością: uwielbienie czegoś / kogoś lub nienawiść wobec czegoś / kogoś, pożądanie lub cierpiętnictwo, poddanie lub chęć podporządkowania sobie innych, pożądanie władzy lub niewoli (znam takich, którzy mają wiedzę, ale wybierają cierpienie i rolę ofiary albo oprawcy, i użalanie się nad sobą).

Miłość Wszechogarniająca jest podobna do stanu pełnego zrozumienia, połączenia w Jedni z Całością, Wszystkim, Co Jest. Jest stanem istnienia, w którym dostrzegamy doskonałość w całym Stworzeniu… A co to znaczy? Każdy z nas musi sam dojść do tego zrozumienia. Kiedy się jej doświadczy, wtedy przychodzi zrozumienie, czym jest miłość.